کتاب «موهبت روان درمانگری: نامه سرگشاده‌‌ای به نسل امروز، روان‌درمانگران و بيماران آن‌ها» نوشته اروین د. یالوم ( -۱۹۳۱)، روان‌پزشک و روان‌درمانگر آمریکایی، است. او با نوشتن کتاب «وقتی نیچه گریست» موفق به دریافت مدال طلای باشگاه مشترک‌المنافع کالیفرنیا شد. ویژگی مهم در آثار یالوم، توجه و تسلط او به وجوه داستانی است برای بازگو کردن کلید‌های روان‌درمانی و راه‌کارهای موفقیت، او توانسته است با انتشار آثار مختلف در این زمینه، مخاطبان زیادی را از سراسر دنیا به خود جلب کند. کتاب «موهبت روان‌درمانگری» را می‌توان به‌عنوان منبعی مهم برای روان‌درمانگران برشمرد، در این کتاب کوشش شده است تا روش‌های تجربی و تحقیقی در حوزه روانشناسی موفقیت گردآوری‌شده و در اختیار مخاطبان قرار گیرد. در بخشی از کتاب «موهبت روان درمانگری: نامه سرگشاده‌‌ای به نسل امروز، روان‌درمانگران و بيماران آن‌ها» می‌خوانیم: «تعریف روان‌درمانی وجودی: روان‌درمانی وجودی رهیافت درمانی پویایی است که بر مسائلی متمرکز می‌شود که در وجود ریشه‌دارند. می‌خواهم این تعریف مختصر را با روشن کردن عبارت «رهیافت پویا» روشن‌تر کنم. پویا تعریفی تکنیکی و عام دارد. تعریف عام پویا (که از ریشه یونانی dynasthai به معنای توانایی و قدرت داشتن گرفته شده است) بر نیروبخشی و سرزندگی دلالت دارد (مثلاً فوتبالیست پویا یا رهبر سیاسی پویا) که البته در اینجا مقصد شخصی موردنظر نیست. ولی اگر این معنا مورد نظر بود و در حرفه ما به کار می‌رفت، در این صورت کدام درمانگری ادعا می‌کرد که درمانگر پویایی نیست. به عبارت دیگر، درمانگری تنبل یا بی‌روح است؟ نه، من «پویا» را به معنای تکنیکی آن به کار می‌برم که به معنای نیروست ولی در الگوی فروید در عملکرد ذهنی ریشه دارد، به این معنا که نیروهای متضاد درون فرد باعث ایجاد تفکر فردی، عواطف و رفتار می‌شود. علاوه بر این ــ و این نکته مهمی است ــ این نیروهای متضاد در سطوح مختلف آگاهی قرار دارند؛ در حقیقت بعضی به کلی ناآگاهانه‌اند. ازاین‌رو، روان‌درمانی وجودی درمانی پویاست که مانند درمان‌های روانکاوی مختلف بر این فرض مبتنی است که نیروهای ناخودآگاه در کارکرد آگاهانه تأثیر می‌گذارد. البته، وقتی پرسش بعدی را مطرح می‌کنیم، از ایدئولوژی‌های روانکاوی مختلف جدا می‌شود: ماهیت این نیروهای متضاد چیست؟». این کتاب پیش از این نیز با ترجمه سپیده حبیب منتشر شده است.